Dziękuję za ciekawe spotkanie w Książnicy Podlaskiej. Ciekawe ze względu na niebanalne pytania i że tak moi wspaniali goście się przekroili – a to pod względem wieku, a to zawodu, zainteresowań…
Każde trzeciokanałowe spotkanie jest dla mnie ważne, bo zawsze jest szukaniem, dostrzeganiem człowieka. Niektórych ludzi poznałem na nowo z innymi znalazłem coś po raz pierwszy. Dobrze jest wiedzieć, że swoją gadaniną nie trafiam w próżnię, że są ludzie naprawdę otwarci na inny niż własny pogląd, inne emocje, nowe doznania.

…ale najpierw zawisną „dzieła na sztuki” w Miejskiej Bibliotece Publicznej (filia nr1), już w tygodniu. Spotkanie z autorem, piosenkami, interpretacjami zszytych wierszy w sobotę 24. maja. Więcej szczegółów w nieuchronnym wydarzeniu na fejsie, a podziękowania dla Ewy Nowik.

Wiosna przyszła. Strona się odnawia razem z przyrodą. Wszystko prostsze. Pojawiły się małe akcenty w kolorze świeżej trawy. Boczne widgety schowane – można je wysunąć klikając w pasiastą ikonkę w lewym górnym rogu strony. Pozmieniało się też trochę na stronie ze słowami. Zachęcam do oglądania, czytania i krytyki.

Raport zdać trzeba. Dopisał Bielsk cateringowo, organizacyjnie i kondycyjnie (jako-tako). Frekwencja zawiodła po części z powodu grypy zbierającej ostatnio w Bielsku żniwo, a może to przez Święto Kobiet… Liczy się jednak jakość, a nie ilość. A było kilka ważnych dla mnie osób. Np. cała rodzina Zapałkowskich, Cezar, Jaro, Wiesław, kolega poeta – Andrzej i jeszcze kilka osób. Nawet jedna pani aż z Gorzowa Wielkopolskiego. W muzeum ciekawa sceneria, bo poezje odbyły się wśród eksponatów wystawy ludowych instrumentów muzycznych (stuletnie skrzypki, dudy smalone, kozły i bębeny). Poleciało jak zwykle bez scenariusza i na żywioł – autentycznie i szczerze, bo co tu czarować i mamić, same słowa są wystarczająco niełatwe. Piosenki, wiersze, gadka-szmatka, odpowiedzi na trudne pytania, herbata, kawa. Serce na talerzu – do obsługi nożem i widelcem, albo całą garścią – nikomu nie żałuję, daję z siebie wszystko na miarę kondycji, niezależnie ile osób nawiedza… Dziękuję ratuszowej ekipie (Kasi, Jerzemu, Ali) za przygotowanie, umożliwienie, wibracje; Żukowi za kateringi i krótki wjazd; Danielowi i Maksowi za full-serwis, a wszystkim na sali za aktywną obecność.
O i tak to. Jak dostanę ruchome ujęcia z soniacza, to jeszcze jakieś teledysko pokażę, może Ocean Słów?

Spotkanie naznaczone pechem (no, może peszkiem). Najpierw Danielowi wyskoczyły nagłe zajęcia. Spóźni się, ale dojedzie. Potem gitarze puściła śruba w gryfie i struny zaczęły brzęczeć. Miało być bez prądu. Akustyk do odstrzału. Maks przeprosił się z elektrykiem, klasyk zbyt delikatny. W końcu tuż przed osiemnastą stwierdzamy brak kwitów w naszym wyposażeniu scenicznym. Szybki powrót do domu po braki. Dobrze, że fotoradar na moście wyłączony… a może nie? To się jeszcze okaże. Wracamy z papierami do Gok-u. Tu już spora grupka wielbicieli liryki. Nie ma czasu na porządny soundcheck. Mikrofony trochę huczą. Coś dudni w głośniku… mogłem jeszcze pokręcić gałkami. Na szczęście nie ma też czasu na narzekania. Poleciało. Pojawiło się nieoczekiwane dodatkowe wsparcie składu, nie tylko ze strony Panów z akademii teatralnej, organizatorów, ale przede wszystkim pod postacią wielu znajomych i przyjaznych twarzy wśród gości na sali. Pech odfrunął. Zawsze odfruwa pod naporem dobrych wibracji.

Reklama:

Rusza trasa promująca skromną publikację ponad trzydziestu wierszy zszytych w jedną całość. Jest to mój subiektywny wybór spośród tekstów napisanych w ciągu ostatnich kilku lat. Niektóre z nich mogą wydawać się zupełnie nieuniwersalne, hermetyczne – są one propozycją pewnej łamigłówki, zabawy w odszyfrowanie ukrytego kodu i jeśli znajdzie się zaciekawiony i wystarczająco dociekliwy czytelnik, to na pewno rozwikła ukrytą tajemnicę. W innych staram się w sposób raczej oszczędny wyrzucić z siebie przemyślenia o życiu i czasie. Jak z (lub „do”) kanału ściekowego wylewam opisy osobistych doświadczeń, o których normalny człowiek wolałby zapomnieć lub komentuję liryką codzienne drobne sprawy albo mierzę się z globalnymi problemami. Ot, mydło-powidło.

W spotkaniach, które już niedługo rozpoczniemy od GOK-u w Boćkach, wspierać mnie bedą młodzi zdolni ludzie: słowa zinterpretuje Daniel Lasecki (student Akademii Teatralnej w Białymstoku), a dźwięki z sześciu strun jako akompaniator wydobędzie  Maksymilian Michalski (uczeń 3LO w Białymstoku, absolwent PSM w Bielsku Podlaskim  w klasie gitary Wojciecha Cisa). Tylko dzięki nim będę w stanie spiąć solidną klamrą chaos kotłujących się słów i myśli. A dlaczego taki tytuł i po co to wszystko? – proszę pytać podczas spotkań. Zapraszam.

Kolejne odcinki serialu zagramy w ratuszu w Bielsku Podlaskim, potem w Brańsku, Siemiatyczach, Białymstoku, Śiwdniku, (…) W Goniądzu podczas festiwalu „Rock na Bagnie”, gdzie spotkanie zostanie połączone z wernisażem wystawy moich rysunków i akryli pt.: „Dzieła na Sztuki”. Nie wszystkie terminy i miejsca są dopięte do końca, a oprócz tego trwają jeszcze liczne rozmowy. Bieżące informacje znajdą się zawsze w odpowiednim czasie w „niusach” na stronie lub w wydarzeniach na FB.

Dziękuję za wsparcie i inspiracje: Marcie Brassart, Marcie Fox, Mai Gottesman,
Teresie Modzelewskiej, Darkowi Duszy, Jerzemu Iwaniukowi, Adamowi Siemieńczykowi.
wydawca / organizator: Gminna Biblioteka Publiczna w Boćkach / GOK-Boćki;
patronat: PoEzja Londyn; drukarnia: Intropack-Białystok

audio A.D.1983
obrazki A.D.2013